Μπορούν τα παιδιά να μάθουν με την εξ αποστάσεως εκπαίδευση;

Σήμερα χρησιμοποιούνται πάνω από 9,6 δισεκατομμύρια συσκευές έναντι 7,4 δισεκατομμυρίων ανθρώπων στη Γη (Radicati, 2014). Οι προβλέψεις έδειχναν ότι μέχρι το τέλος του 2018 ο αριθμός των χρηστών κινητής τηλεφωνίας παγκοσμίως αναμενόταν να υπερβεί τα 6,2 δισεκατομμύρια. Δηλαδή, περίπου το 84% του παγκόσμιου πληθυσμού θα χρησιμοποιεί τεχνολογία κινητής τηλεφωνίας έως το τέλος του 2018 (Radicati, 2014).

Η πρόσφατη αύξηση της χρήσης κινητών συσκευών αντικατοπτρίζεται επίσης στο γεγονός ότι σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες η πλειονότητα των γονέων επιτρέπουν στα παιδιά τους να τα χρησιμοποιούν στο σπίτι (π.χ. Beauchamp and Hillier, 2014). Πράγματι, το Οι Rideout et al. (2003) ανέφεραν ότι, ακόμη και εκείνη την εποχή, σχεδόν το 48% των παιδιών των ΗΠΑ ηλικίας 6 ετών είχαν χρησιμοποιήσει υπολογιστή και περισσότερο από το 30% είχαν επίσης παίξει βιντεοπαιχνίδια. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα παιδιά των ΗΠΑ ηλικίας 6 ετών και κάτω πέρασαν, κατά μέσο όρο, τον ίδιο χρόνο με τα μέσα οθόνης ανά ημέρα (1 ώρα, 58 λεπτά) όπως έπαιζαν έξω (2 ώρες, 1 λεπτό). Rideout et al., 2003).

ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ – ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Χαρακτηριστικά δια ζώσης εκπαίδευσης

1.Αλληλεπίδραση μεταξύ εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενου, αμφίδρομη επικοινωνία

2.Δεν απαιτείται η χρήση τεχνολογίας

3.Δομημένο πρόγραμμα που εκτελείται σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο

4.«Παραδοσιακή» μορφή εκπαίδευσης η οποία προσφέρει μεγαλύτερη εξοικείωση του εκπαιδευόμενου.

5.Μοντέλο μεταβίβασης της πληροφορίας

6.Δημιουργία διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ των εκπαιδευόμενων

7.Καλλιέργεια κοινωνικών δεξιοτήτων του ατόμου άρα καλύπτει και την ανάγκη κοινωνικοποίησης.

8.Ανελαστική μορφή εκπαιδεύσεως

Χαρακτηριστικά εξ αποστάσεως εκπαίδευση

1.Δεν υφίσταται περιορισμός τόπου και χρόνου

2.Απαιτεί την χρήση τεχνολογίας

3.Μοντέλο επεξεργασίας της πληροφορίας

4.Συνεργατική , ενεργητική ,εποικοδομητική, αντιαυταρχική και εξατομικευμένη μάθηση 5.Συγκοινωνούντα δοχεία με την εκπαίδευση ενηλίκων

6.Βασίζεται στις αρχές της ανοικτής εκπαίδευσης (εκπαίδευση ανεξάρτητα από τόπο, χρόνο, φύλλο, ηλικία κλπ)

7.ευέλικτη μορφή εκπαιδεύσεως

Δια ζώσης εκπαίδευση

Πλεονεκτήματα

Αλληλεπίδραση εκπαιδευτή –εκπαιδευόμενου

Δεν είναι απαραίτητη η χρήση της τεχνολογίας

Απαραίτητη η φυσική παρουσία εκπαιδευόμενων- εκπαιδευτών,(κοινωνικοποίηση εκπαιδευόμενου)

Δομημένη εκπαίδευση

Προσεγγίζει την έννοια της «ανοιχτής εκπαίδευσης»

Μειονεκτήματα

Αποτελεί στοιχείο κλειστού συστήματος εκπαίδευσης (περιορισμένη πρόσβαση σε φύλλο, ηλικία κλπ)

Δεν εκμεταλλεύεται τις νέες τεχνολογίες πλήρως

Βασίζεται στην «αυθεντία» του εκπαιδευτή

Εξ αποστάσεως εκπαίδευση

Πλεονεκτήματα

Απουσία τακτικής φυσικής επαφής εκπαιδευτή εκπαιδευόμενου, απουσία ενδεχόμενων συγκρούσεων

Αξιοποίηση όλων των τεχνολογικών καινοτομιών (χρήση multimedia κλπ)

Δεν απαιτείται η φυσική παρουσία των εκπαιδευόμενων - εκπαιδευτών

Προσεγγίζει την έννοια της «ανοιχτής εκπαίδευσης»

Μειονεκτήματα

Ενώ δίνει την αίσθηση του ανοικτού συστήματος εκπαίδευσης διατηρεί περιορισμούς που συναντάμε σε ένα κλειστό σύστημα,

Ο εκπαιδευόμενος εξοικειώνεται με τις νέες τεχνολογίες, αφού αποτελούν προαπαιτούμενο στην εκπαιδευτική διαδικασία

Δεν υπάρχει η τακτική βοήθεια του εκπαιδευτή στην εκπαιδευτική διαδικασία

Τα παιδιά μπορούν να μάθουν νέα γνώση εξίσου καλά από τα διαδραστικά μέσα έναντι της δια ζώσης διδασκαλίας.

Τα σημερινά παιδιά έχουν περισσότερες ευκαιρίες από ποτέ για να μάθουν από τη διαδραστική τεχνολογία, αλλά η έρευνα αξιολογεί την αποτελεσματικότητα της μάθησης των παιδιών από διαδραστικά μέσα σε σύγκριση με τις παραδοσιακές προσεγγίσεις μάθησης.

Υπάρχουν μελέτες που συγκρίνουν τη μάθηση των παιδιών μεταξύ ζωντανών αλληλεπιδράσεων και βίντεο (π.χ. Reiser et al., 1984; Kuhl et al., 2003; Krcmar et al., 2007; Roseberry et al., 2010) και μεταξύ ζωντανών αλληλεπιδράσεων, συνομιλίας μέσω βίντεο και βίντεο (π.χ. Roseberry et al., 2014), με αποτελέσματα που υποδηλώνουν ότι τα παιδιά δεν μαθαίνουν κάποιους τύπους πληροφοριών (π.χ. εισαγωγή γλώσσας) από τηλεόραση ή βίντεο, όπως από ζωντανές αλληλεπιδράσεις. Για παράδειγμα, έρευνα από την Patricia Kuhl και τους συναδέλφους της (Kuhl et al., 2003) διαπίστωσε ότι μεταξύ 9 και 10 μηνών βρέφη δείχνουν φωνητική μάθηση από ζωντανή, αλλά όχι προ-εγγεγραμμένη, έκθεση σε ξένη γλώσσα. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης προτείνουν μια μαθησιακή διαδικασία που ενισχύεται από κοινωνικές (πρόσωπο με πρόσωπο) αλληλεπιδράσεις.

Από την άλλη πλευρά, τα αποτελέσματα από μια μετα-ανάλυση δείχνουν ότι τα άτομα σε διαδικτυακές μαθησιακές συνθήκες (π.χ. εκπαίδευση αλληλογραφίας με έντυπη μορφή, τηλεοπτική μετάδοση ή ραδιόφωνο, βιντεοδιάσκεψη, αυτόνομο εκπαιδευτικό λογισμικό) είχαν καλύτερη απόδοση από εκείνα που λαμβάνουν πρόσωπο με πρόσωπο διδασκαλία (π.χ. προσωπικές διαλέξεις, διεξαγωγή συναντήσεων με ομάδες μαθητών), με τη σημαντική επιφύλαξη ότι αυτή η μετα-ανάλυση περιελάμβανε πολύ μεγαλύτερους συμμετέχοντες (δηλαδή, Νηπιαγωγείο έως τάξη 12) και μια ποικιλία διαφορετικών μαθησιακών μέσων (Means et al. , 2009

Επιπλέον, λίγες μελέτες έχουν εξετάσει την αποτελεσματικότητα της χρήσης συσκευών οθόνης αφής για ερευνητικούς σκοπούς.Μελέτη συνέκρινε το ποσοστό εκμάθησης των παιδιών για πραγματικές πληροφορίες σχετικά με τα ζώα κατά τη διάρκεια μιας διδασκαλίας πρόσωπο με πρόσωπο από μια ερευνήτρια έναντι μιας ανάλογης εντολής από μια διαδραστική συσκευή. Ογδόντα έξι παιδιά ηλικίας 4 έως 8 ετών (64% αγόρια) ολοκλήρωσαν τη μαθησιακή εργασία είτε Face-to-Face είτε δια mInteractive Media. Στη Φάση Μάθησης του πειράματος, το οποίο παρουσιάστηκε ως παιχνίδι, τα παιδιά διδάσκονταν νέες πληροφορίες για τα ζώα χωρίς να τους πει ότι θα δοκιμάζονταν η μνήμη τους για τα γεγονότα.Οι πληροφορίες διδάχτηκαν στα παιδιά από την ερευνήτρια είτε (δια ζώσης) είτε από μια προ-ηχογραφημένη γυναικεία φωνή που εκπροσωπούσε μια γελοιογραφία Llama (κατάσταση Interactive Media).

Στη Φάση δοκιμής του πειράματος που ακολούθησε αμέσως, η μνήμη των παιδιών για τα διδακτικά γεγονότα δοκιμάστηκε χρησιμοποιώντας ένα παράδειγμα εξαναγκαστικής επιλογής 4 επιλογών. Το ποσοστό εκμάθησης των παιδιών ήταν σημαντικά υψηλότερο από την τύχη και στις δύο συνθήκες και μια σύγκριση των ποσοστών μάθησης και στις δύο συνθήκες δεν αποκάλυψε σημαντικές διαφορές. Η μάθηση βελτιώθηκε σημαντικά από την ηλικία των 4 έως την ηλικία των 8 ετών, ωστόσο, ακόμη και τα παιδιά προσχολικής ηλικίας παρουσίασαν σημαντικά μεγαλύτερη πιθανότητα μάθησης και η απόδοσή τους δεν διέφερε μεταξύ των συνθηκών. Αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι, τα διαδραστικά μέσα μπορούν να είναι εξίσου αποτελεσματικά με την εντολή one-on-one, τουλάχιστον υπό ορισμένες συνθήκες. Επιπλέον,προσφέρουν υποστήριξη για την εγκυρότητα της χρήσης διαδραστικής τεχνολογίας για τη συλλογή δεδομένων για ερευνητικούς σκοπούς.

Οθόνες Αφής

Μερικές πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει τα θετικά αποτελέσματα των κινητών συσκευών οθόνης αφής στην εκμάθηση των παιδιών σε μερικούς τομείς. Για παράδειγμα, Ο Neumann (2016) βρήκε στοιχεία που υποδηλώνουν μια θετική σχέση μεταξύ της χρήσης συσκευών αφής 2 έως 4 ετών και της ευαισθητοποίησης εκτύπωσης, της γνώσης εκτύπωσης και της ορθής γνώσης, υποδηλώνοντας ότι αυτές οι δραστηριότητες προ-γραφής μπορούν να προωθήσουν την ανάπτυξη δεξιοτήτων ανάγνωσης και γραφής. Η χρήση ενός iPad επιτρέπει επίσης σε παιδιά ηλικίας 2 έως 3 ετών να παράγουν πιο συνεχή και περίπλοκη δημιουργία σήματος (μια θεμελιώδης ικανότητα γραφής) σε σύγκριση με τη χρήση παραδοσιακού χαρτιού και χρωμάτων (Price et al., 2015). Οι συσκευές με οθόνη αφής έχουν επίσης αποδειχθεί ότι επιτρέπουν την εκμάθηση να μεταφέρεται από τη συσκευή σε μια φυσική έκδοση μιας παρόμοιας εργασίας (δηλαδή, παζλ) (Huber et al., 2016).

Αυτές οι προαναφερθείσες μελέτες σχετικά με τις επιδράσεις των διαδραστικών μέσων στη μάθηση έχουν επικεντρωθεί σε αυτό που τα παιδιά μπορούν να μάθουν από τέτοιες συσκευές μόνα τους. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι τα παιδιά συχνά αλληλεπιδρούν με διαδραστικά μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο (π.χ. παρουσία ενός φροντιστή ή συνομηλίκου) που μπορούν να επηρεάσουν τη μάθηση. Για παράδειγμα, έρευνα από Οι McPake et al. (2013) έδειξε ότι οι συσκευές με οθόνη αφής έχουν τη δυνατότητα να διευκολύνουν τις επικοινωνιακές και δημιουργικές δεξιότητες όταν το παιδί παρατηρεί έναν ενήλικα που χρησιμοποιεί αυτήν την τεχνολογία προτού το δοκιμάσει μόνο του. Φαίνεται επίσης ότι υπάρχουν στρατηγικές που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι γονείς για να βελτιώσουν τη μάθηση των παιδιών όταν χρησιμοποιούν διαδραστικά μέσα.

Έρευνα από Οι Flynn και Richert (2015) έδειξαν ότι η χρήση νέων διαδραστικών μέσων επέτρεψε στα παιδιά να αποδίδουν καλύτερα στην αναγνώριση γραμμάτων και αριθμών και στη γνώση της συσκευής όταν οι γονείς επικεντρώθηκαν στο περιεχόμενο αυτού που μαθαινόταν, αντί να επικεντρωθούν στην ίδια τη συσκευή. Επομένως, κατά την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας οποιασδήποτε μαθησιακής προσέγγισης, είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη το ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, συμπεριλαμβανομένου του επιπέδου συμμετοχής των γονέων και των εκπαιδευτικών, καθώς και οι πεποιθήσεις των γονέων και των εκπαιδευτικών σχετικά με την αποτελεσματικότητά της.

Αν κοιτάξετε πόσο διαδεδομένα διαδραστικά μέσα είναι σήμερα τόσο στο σπίτι όσο και στην τάξη, είναι λογικό να υποθέσετε ότι πολλοί γονείς και εκπαιδευτικοί πιστεύουν ότι είναι αποτελεσματικά εργαλεία μάθησης. Για παράδειγμα, ακόμη και γονείς παιδιών ηλικίας μεταξύ 6 και 24 μηνών αναφέρουν ότι συχνά δίνουν στα παιδιά τους μια κινητή συσκευή για να παίξουν (βλ. Bedford et al., 2016; Wooldridge, 2016). Δυστυχώς, όταν ρωτήθηκαν για τους λόγους για τους οποίους έδωσαν τέτοιες συσκευές στα παιδιά τους, οι τρεις πρώτοι λόγοι των γονέων δεν περιλάμβαναν τη διδασκαλία και τη μάθηση, αλλά αντ 'αυτού ήταν να «διασκεδάσουν», «βίντεο συνομιλία» ή «να ηρεμήσουν τα παιδιά» (Wooldridge, 2016) .

Ομοίως, μια μελέτη από