Περισσότερο Κακό Παρά Καλό Να Δίνουμε Τροφή σε Άγρια Ζώα.

Ενώ οι άνθρωποι έχουν καλές προθέσεις, η συμπληρωματική σίτηση της άγριας ζωής συνήθως κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσετε την άγρια ​​ζωή είναι να μην παρεμβαίνετε και να αφήσετε τα άγρια ​​ζώα να παραμείνουν άγρια.

Το να ταΐζουμε άγρια ​​ζώα είτε στην αυλή μας, είτε σε ένα τοπικό πάρκο, είτε σε διακοπές δεν είναι καλή ιδέα.Εάν θέλετε πραγματικά να βοηθήσετε την άγρια ​​ζωή κοντά στο σπίτι σας, επικεντρωθείτε στη βελτίωση του ενδιαιτήματος της άγριας ζωής εντός ή κοντά στην ιδιοκτησία σας.Ήρθε η ώρα να μάθουμε να σεβόμαστε τα όρια της άγριας ζωής. Παρακάτω είναι μερικοί λόγοι για τους οποίους δεν ταΐζουμε ποτέ και για κανένα λόγο τα άγρια ζώα.

1.Η τροφή των «ανθρώπων» δεν είναι καλή για τα ζώα. Τα ανθρώπινα τρόφιμα δεν είναι αρκετά θρεπτικά για τα ζώα και μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας (ειδικά όταν τα ζώα ταΐζουν συνεχώς τηγανιτές πατάτες,ψωμί και ποπ κορν). Τα υδρόβια πτηνά, για παράδειγμα, τρέφονται με μια ποικιλία φυσικής τροφής, όπως φύκια, σπόρους, έντομα, μικρά ψάρια και αμφίβια, σκουλήκια και άλλα ασπόνδυλα. Τα τρόφιμα αυτά είναι φυσικά διαθέσιμα στη σωστή αναλογία υδατανθράκων και πρωτεϊνών και παρέχουν τις βιταμίνες, το ασβέστιο και άλλα μέταλλα που χρειάζονται τα πτηνά. Το ψωμί που τους δίνουν οι άνθρωποι περιέχει υδατάνθρακες, αλλά λίγη άλλη θρεπτική αξία για τα πτηνά και μπορεί να οδηγήσει σε παραμορφώσεις των οστών. Οι πάπιες και άλλα πουλιά προτιμούν την «εύκολη» πηγή τροφής και εξαρτώνται από τους ανθρώπους, χωρίς να αναζητούν άλλες, πιο θρεπτικές πηγές τροφής.

Μερικοί άνθρωποι ταΐζουν ελάφια το χειμώνα καθώς θεωρούν ότι υπάρχει έλλειψη φυσικών πηγών τροφής. Στην πραγματικότητα, τα ελάφια μπορούν να επιβιώσουν καλύτερα στις χειμερινές συνθήκες όταν δεν παρέχεται επιπλέον τροφή. Αυτό συμβαίνει επειδή το πεπτικό σύστημα του ελαφιού μπορεί να προσαρμοστεί στις σταδιακές αλλαγές στη διαθέσιμη τροφή. Ακόμη και το να ταΐζετε σανό μπορεί να βλάψει τα ελάφια. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα ελάφια στα οποία δόθηκε σανό πέθαναν με γεμάτο στομάχι επειδή ο σανός δεν παρείχε την ισορροπημένη διατροφή που χρειαζόνταν. Μερικά ελάφια δεν αναμένεται να επιβιώσουν τον χειμώνα. Σε ένα φυσικό σύστημα, τα πιο προσαρμοσμένα ζώα θα επιβιώσουν και θα βελτιώσουν τη γενετική του κοπαδιού.Η παροχή συμπληρωματικής τροφής στην άγρια ​​ζωή μπορεί να βλάψει την υγεία του πληθυσμού. Το να επιτρέπεται στα ελάφια να αναζητούν τροφή σε ένα φυσικό σύστημα είναι ο καλύτερος τρόπος για να συντηρηθεί το κοπάδι.

2. Κάνει τα άγρια ​​ζώα να χάνουν τον φυσικό τους φόβο για τους ανθρώπους. Η σίτιση μπορεί να κάνει τα μεγάλα, δυνητικά επικίνδυνα ζώα να αισθάνονται υπερβολικά άνετα σε κατοικημένες περιοχές.Τα ζώα που συνηθίζουν να τρέφονται από ανθρώπους μπορεί να πλησιάσουν άτομα που φοβούνται ή είναι εχθρικά προς την άγρια ​​ζωή, δημιουργώντας κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια τόσο για τον άνθρωπο όσο και για τα ζώα. Όπως τα περιστέρια, οι πάπιες και οι χήνες μπορεί να συγκεντρώνονται σε μεγάλους αριθμούς όπου λαμβάνει χώρα το τάισμα, με αποτέλεσμα την επιθετικότητα προς τους ανθρώπους που δεν έχουν φαγητό στο χέρι, καθώς και προς άλλα άτομα της ομάδας.

3.Τα ζώα μπορεί να χτυπηθούν από κινούμενα οχήματα ή να προσπαθήσουν να εισέλθουν σε οχήματα για αναζήτηση τροφής. Οι δρόμοι και τα οχήματα αντιπροσωπεύουν μία από τις κύριες αιτίες θνησιμότητας στην άγρια ​​ζωή. Η ενθάρρυνση των ζώων να πλησιάζουν ή να διασχίζουν δρόμους και χώρους στάθμευσης για φαγητό είναι ένας σίγουρος τρόπος για να τραυματίστούν ή να σκοτωθούν.Επιλέον είναι απαράδεκτο και παράνομο να γίνεται χρήση τροφής για την προσέλκυση άγριων ζώων με σκοπό τη φωτογράφισή τους είτε πρόκειται για λύκους είτε για ελάφια. Η άγρια ζωή δεν είναι θέαμα.

4. Τα άγρια ​​ζώα που εξαρτώνται από τους ανθρώπους για τροφή μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμούς ή να μεταδώσουν ασθένειες. Όταν τα άγρια ​​ζώα συγκεντρώνονται για να τραφούν, μπορεί να προκληθεί συνωστισμός και ανταγωνισμός. Αυτές οι αφύσικες

συνθήκες αυξάνουν τις πιθανότητες μάχης και τραυματισμού μεταξύ των ζώων. Μπορεί επίσης να αυξήσει την εξάπλωση ασθενειών, μερικές από τις οποίες μπορεί να μεταδοθούν σε κατοικίδια ζώα και ανθρώπους. Πιθανή είναι επίσης η μόλυνση των τροφίμων με κόπρανα, σάλιο και ούρα τα οποία φιλοξενούν βακτήρια, ιούς, μύκητες και παράσιτα. Η σίτιση μπορεί επίσης να αλλάξει τη συμπεριφορά των ζώων, έτσι ώστε τα ζώα να ταξιδεύουν τακτικά σε μεγαλύτερες ομάδες, γεγονός που μπορεί να κάνει πιο πιθανή τη μετάδοση ασθενειών μεταξύ των ζώων. Τέλος, η σίτηση της άγριας ζωής κοντά σε φωλιές ή κρησφύγετα αυξάνει την πιθανότητα τα αρπακτικά να βρουν και να καταστρέψουν φωλιές ή νεαρά ζώα.

• Για να μην εξοικειώνονται τα άγρια ζώα με την ανθρώπινη παρουσία ή να μην παρουσιάζουν απρόβλεπτες συμπεριφορές, που μπορεί να καταστούν επικίνδυνες, δεν ταΐζουμε ποτέ και για κανένα λόγο τα άγρια ζώα. Παρομοίως, κατά την επίσκεψή μας σε περιοχές όπου ζουν άγρια ζώα, δεν αφήνουμε σκουπίδια ή τροφικά υπολείμματα μετά την αποχώρησή μας.

• Η απαγόρευση παρουσίας οικόσιτων ζώων σε εθνικούς δρυμούς θα πρέπει να τηρείται απαρέγκλιτα και απ’ όλους για την προστασία τόσο των πολιτών όσο και των ίδιων των ζώων. Η ελεύθερη κίνηση σκύλων ή άλλων οικόσιτων ζώων είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει σύγκρουση με την άγρια ζωή, περιστατικά θήρευσης, ή/και να καταστρέψει τις φωλιές τους.

Τι κάνουμε αν δούμε τραυματισμένο ή νεκρό ζώο

Σε περίπτωση τραυματισμένου ή σκοτωμένου ζώου, δεν το αγγίζουμε και ενημερώνουμε τις αρμόδιες Αρχές ή οργανώσεις. Αν βρισκόμαστε σε προστατευόμενη περιοχή, επικοινωνούμε με τον αρμόδιο Φορέα Διαχείρισης (στο Οικοσκόπιο http://www.oikoskopio.gr/ μπορείτε να δείτε τις περιοχές στον χάρτη).

● Για θαλάσσιες χελώνες: Ενημερώνουμε τον Σύλλογο για την Προστασία της Θαλάσσιας Χελώνας «Αρχέλων» και το τοπικό Λιμεναρχείο, ή τον τοπικό αρμόδιο φορέα.Τους αρμόδιους φορείς ενημερώνουμε και αν δούμε φωλιά από θαλάσσια χελώνα ή μικρά χελωνάκια. Ιδιαίτερα στην περίπτωση που δούμε χελωνάκια, ΔΕΝ τα μεταφέρουμε στη θάλασσα, αλλά βεβαιωνόμαστε ότι η παραλία στην πορεία τους είναι ελεύθερη, ώστε να βρουν μόνα τους τον δρόμο, καθώς το να καταφέρουν να προσανατολιστούν είναι σημαντικό για την επιβίωσή τους.Αντίστοιχα, αν δούμε χελώνα να φτιάχνει τη φωλιά της, απομακρυνόμαστε.

● Για φώκιες: Σε περίπτωση που δούμε άρρωστη, τραυματισμένη, ή/και νεκρή φώκια, επικοινωνούμε με τη MΟm/Εταιρία για τη Μελέτη και Προστασία της Μεσογειακής Φώκιας. Δείτε παρακάτω ένα βίντεο-οδηγό για το τι πρέπει να κάνουμε αν συναντήσουμε κάποιο θαλάσσιο θηλαστικό

● Για κητώδη: Επικοινωνούμε με το Ερευνητικό Κέντρο Διάσωσης και Περίθαλψης Κητωδών «ΑΡΙΩΝ».

● Για αρκούδες και λύκους: Επικοινωνούμε με τις οργανώσεις Καλλιστώ και Αρκτούρος.

● Για άλλα θηλαστικά, αμφίβια, ερπετά, ή πουλιά: Επικοινωνούμε με την ΑΝΙΜΑ και τη Δράση για την Άγρια Ζωή».

Πηγές

Brook, R. K., Wal, E. V., van Beest, F. M., & McLachlan, S. M. (2013). Evaluating use of cattle winter feeding areas by elk and white-tailed deer: implications for managing bovine tuberculosis transmission risk from the ground up. Preventive veterinary medicine, 108(2-3), 137–147. https://doi.org/10.1016

Dubois, S., & Fraser, D. (2013). A framework to evaluate wildlife feeding in research, wildlife management, tourism and recreation. Animals, 3(4), 978–994. https://doi.org/10.3390/ani3040978.

Gazzard, A., & Baker, P. J. (2020). Patterns of feeding by householders affect activity of hedgehogs (Erinaceus europaeus) during the hibernation period. Animals, 10(8), 1344. https://doi.org/10.3390/ani10081344.

Huang, M., Demarais, S., Strickland, B. K., Brookshire, W. C., Chandler, J. G., Butler, R. A., & Trout Fryxell, R. T. (2022). Supplemental feeding of deer reduces tick abundance in Mississippi, U.S.A. Journal of vector ecology : journal of the Society for Vector Ecology, 47(1), 29–37. https://doi.org/10.52707/1081-1710-47.1.29

Jones, D. (2011). An appetite for connection: why we need to understand the effect and value of feeding wild birds. Emu - Austral Ornithology, 111(2), 1–7. https://doi.org/10.1071/MUv111n2_ED.

Murray, M. H., Becker, D. J., Hall, R. J., & Hernandez, S. M. (2016). Wildlife health and supplemental feeding: a review and management recommendations. Biological Conservation, 204, 163–174. https://doi.org/10.1016/j.biocon.2016.10.034.

Sam M.J.G. Steyaert, Jonas Kindberg, Klemen Jerina, Miha Krofel, Matija Stergar, Jon E. Swenson, Andreas Zedrosser, Behavioral correlates of supplementary feeding of wildlife: Can general conclusions be drawn?,Basic and Applied Ecology,Volume 15, Issue 8,2014,Pages 669-676,ISSN 1439-1791,https://doi.org/10.1016/j.baae.2014.10.002. (https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1439179114001339)

Sorensen, A., van Beest, F. M., & Brook, R. K. (2014). Impacts of wildlife baiting and supplemental feeding on infectious disease transmission risk: a synthesis of knowledge. Preventive veterinary medicine, 113(4), 356–363. https://doi.org/10.1016/j.prevetmed.2013.11.010