Πρακτικές Βιομηχανίας σε Γουρούνια
Updated: Nov 18, 2020
Κάπρος και γουρούνι
Είναι γνωστό από τα αρχαιότατα χρόνια και πιστεύεται ότι ο κατοικίδιος χοίρος ή συς ο οικοδίαιτος (Sus scrofa domesticus, Συς ο οικιακός) προέρχεται από τον αγριόχοιρο, τον οποίο εξημέρωσαν οι πρόγονοί μας κατά την παλαιολιθική εποχή.Από την εποχή της εγκατάλειψης της νομαδικής ζωής από ορισμένες ομάδες ανθρώπων,ο εξημερωμένος χοίρος εκτρεφόταν μεμονωμένα ή σε μικρές ομάδες στους χώρους εγκατάστασης του χοίρου.Για τη διατροφή του χρησιμοποιούνταν απορρίμματα κουζίνας, μικρές ποσότητες δημητριακών, υπολείμματα διάφορων γεωργικών καλλιεργειών, χονδροειδείς ζωοτροφές κτλ. Η κατοχή άγριων χοίρων άρχισε κατά την αρχαιότητα, πριν από 13 χιλιάδες χρόνια, κατά τη διάρκεια του πρωτόγονου κοινοτικού συστήματος. Σε εκείνο το μακρινό διάστημα, δεν ελέγχονταν πρακτικά, παρακολουθούνταν μόνο κατά τη βοσκή και παρέχονται στιγμές αναπαραγωγής κατά τη συνετή κρίση της Μητέρας Φύσης.
Με την πάροδο του χρόνου,και ιδιαίτερα από το τέλος του 18ου αιώνα και τις αρχές του 19ου, ο χοίρος αναδείχθηκε ως ένα αγροτικό ζώο σε κάθε χώρα της Γης,εκτρεφόμενος αρχικά σε μικρούς πληθυσμούς και στη συνέχεια, και ιδιαίτερα στις ημέρες μας, σε πολυπληθείς αγέλες βιομηχανικής μορφής,αποδίδοντας περίπου το 40 % της παγκόσμιας συνολικής παραγωγής κρεάτων (Κατσαούνης & Σπαής 1998).Η χοιροτροφία είναι μια γεωργική δραστηριότητα προτεραιότητας στον τομέα της παραγωγής κρέατος επειδή οι χοίροι αυξάνουν το βάρος τους πολύ γρήγορα: στην ηλικία των 40 εβδομάδων, τα χοιρίδια ωριμάζουν και γίνονται το μέγεθος ενός ενήλικα.
Από την δεκαετία του ’50 οι ανάγκες της αγοράς γενικά σε κρέας έγιναν μεγάλες και πιεστικές και το κρέας των μηρυκαστικών χώρων δεν μπόρεσε να τις καλύψει. Έτσι, πολύ γρήγορα η χοιροτροφία μεταπήδησε σε βιομηχανική παραγωγή και συνέβαλε στην κάλυψη της συνολικής παραγωγής κρέατος.Η προτίμηση του χοιρινού κρέατος από τους καταναλωτές διαφέρει ευρέως από χώρα σε χώρα της Γης.Έτσι, στις Σκανδιναβικές χώρες το 60% της κατανάλωσης κρέατος αποτελεί το χοιρινό, στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.) το 50%, στην Ιαπωνία το 45%, στη Βόρεια Αμερική το 35% και στην Αργεντινή μόνο το 5%.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει χοιροτροφική παράδοση. Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του ́60 η κατανάλωση χοιρινού κρέατος ήταν εποχική και περιοριζόταν στους χειμερινούς μήνες. Το 1965 εκτρέφονταν 649.937 χοίροι που έδωσαν 39.554 τόννους κρέατος, δηλαδή 17,8% της
συνολικής παραγωγής κρέατος. Τα παραγόμενα σφάγια, όμως, ήταν χαμηλής ποιότητας, πολύ λιπαρά για το θερμό κλίμα της Ελλάδας και υπήρχε ο φόβος της μετάδοσης ζωοανθρωπονόσων (τριχίνωση,σαλμονέλλωση κ.ά.). Έτσι, η κατανάλωση χοιρινού κρέατος παρέμεινε σε χαμηλά επίπεδα.Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 άρχισε μια νέα προσπάθεια
δημιουργίας μεγάλων χοιροτροφικών μονάδων των 120-600 συών. Η ελληνική χοιροτροφία άρχισε να αναπτύσσεται από το 1970, χάρη στο σχετικό νόμο του 1968, αφού τότε δόθηκαν πολλά και μεγάλα δάνεια για τη δημιουργία χοιροτροφικών επιχειρήσεων. Τελικά, δημιουργήθηκαν και επιβίωσαν ορισμένες μεγάλες μονάδες, που οδήγησαν τη χοιροτροφία
της Ελλάδας στο επίπεδο στο οποίο βρίσκεται ως σήμερα.
Η Γενετική Παρέμβαση δημιούργησε, με επιλογή και διασταύρωση,γονότυπους γουρουνιών που έχουν την ικανότητα παραγωγής 25 χοιριδίων ετησίως, με μεγάλη ημερήσια αύξηση σωματικού βάρους, λιγότερη εναπόθεση σωματικού λίπους και βελτιωμένο δείκτη μετατρεψιμότητας τροφής. Το χοιρινό κρέας αυτό αντιπροσωπεύει στην εποχή μας περισσότερο από το 40% (Κατσαούνης & Σπαής 1998) της παγκόσμιας παραγωγής κρέατος.Η παραγωγικότητα,όμως, της εκτροφής των χοίρων είναι συνάρτηση της ποσότητας και της ποιότητας του αποδιδόμενου κρέατος. Όσο περισσότερος είναι ο μυϊκός ιστός και λιγότερος ο λιπώδης στα τεμάχια του κρέατος ενός χοιρινού σφάγιου τόσο περισσότερο προτιμάται από τον καταναλωτή και θεωρείται έτσι το κρέας του καλύτερης ποιότητας (Κατσαούνης & Σπαής 1998).
Πρακτικές
Ευνουχισμός Οι κτηνοτρόφοι παρατήρησαν μια σημαντική λεπτομέρεια: μετά τον ευνουχισμό ενός χοιριδίου, μετά τη σφαγή, είναι δυνατό να πάρουνε πολύ περισσότερο κρέας από εκείνο ενός αστείρωτου ζώου.Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα γεννητικά όργαnα, τα οποία είναι υπεύθυνα για την αναπαραγωγή, απελευθερώνουν ανδρογόνα.Ξεκινώντας από την ηλικία των 5 μηνών, οι ορμόνες αναγκάζουν τα αρσενικά να ακολουθήσουν τα θηλυκά για συνουσία. Η απουσία σπερματικών αδένων έχει επίδραση στην αύξηση βάρους και κάνει τους χοίρους πιο ''ήρεμους'' αλλά και το κρέας τους πιο μαλακό στην υφή και χωρίς τη χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή που ενυπάρχει στα μη ευνουχισμένα αρσενικά.
Μετά από αυτήν τη διαδικασία, ένα ευνουχισμένο αρσενικό αρχίζει να παίρνει βάρος πολύ γρήγορα, υπό την προϋπόθεση τρέφεται με ποιοτική τροφή. Δεν είναι δύσκολο να υποθέσουμε ότι όσο περισσότερα ευνουχισμένα γουρούνια έχει, τόσο μεγαλύτερο είναι το κέρδος που κερδίζει στη συνέχεια ένας ιδιοκτήτης της φάρμας.Αν ληφθεί υπόψη ότι το κόστος παραγωγής 1 kg άπαχου κρέατος από ένα μη ευνουχισμένο αρσενικό ζώο είναι 100 αυτό θα ισοδυναμεί για τα θηλυκά και τα ευνουχισμένα στο 108 και 116 αντίστοιχα.Ο ευνουχισμός αυξάνει την κατανάλωση σιτηρεσίου, μειώνει την αυξητική ικανότητα, αυξάνει την εναπόθεση λίπους και επιμηκύνει τον απαιτούμενο χρόνο για πάχυνση.Η βιομηχανία θα κάνει τα πάντα για να εξασφαλίσει περισσότερο κέρδος σε λιγότερο χρόνο.
Επί αιώνες, χειρουργικός ευνουχισμός εκτελείται σε πολλές χοιροτροφικές μονάδες σε ολόκληρη την Ευρώπη, ως επί το πλείστον χωρίς τη χρήση αναισθησίας ή αναλγησίας.
Η Ε.Ε. ωστόσο, πρότεινε την πλήρη απαγόρευση του χειρουργικού ευνουχισμού, αρχής γενομένης από την 1η Ιανουαρίου 2018. Μάλιστα, ενώ ορισμένα κράτη έχουν κάνει σημαντικά βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν παρατηρείται η ίδια πρόοδος σε άλλα κράτη, η οποία είναι βραδεία ή ανύπαρκτη.Περίπου 90 εκατομμύρια χοίροι ευνουχίζονται στην Ε.Ε. κάθε χρόνο, κυρίως για τον έλεγχο της επιθετικής και σεξουαλικής τους συμπεριφοράς, αλλά και για την πρόληψη της χαρακτηριστικής οσμής τους. Ωστόσο,ο ευνουχισμός έχει αρνητικές συνέπειες για τα ζώα, όπως πόνο, άγχος και αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης.
Μια εναλλακτική πρακτική είναι ο ανοσοευνουχισμός, που χρησιμοποιείται ευρέως σε Βραζιλία, Βέλγιο και Αυστραλία. Πρόκειται για ένα αντίσωμα(και όχι για ορμόνη, όπως αρκετοί θεωρούν λανθασμένα), το οποίο καθυστερεί την εφηβεία του χοίρου, προκειμένου να παρέλθει ένα χρονικό διάστημα μέχρι τη σφαγή του, χωρίς το ζώο να αρχίσει να ενηλικιώνεται.Ωστόσο, η πρακτική του ανοσοευνουχισμού δεν υιοθετείται εύκολα, διότι οι κτηνοτρόφοι θεωρούν πως οι λιανοπωλητές και οι καταναλωτές δεν θα δεχθούν να αγοράσουν τέτοιου είδους κρέας.
Μία άλλη πρακτική είναι η παραγωγή μόνο αρσενικών χοίρων, ενώ πρόσφατες έρευνες στη Βραζιλία έδειξαν ότι ο ευνουχισμός δεν είναι απαραίτητος επειδή τα περισσότερα γουρούνια δεν αναπτύσσουν «κηλίδες αγριόχοιρου».Ωστόσο,σε άλλες χώρες, ο ευνουχισμός των αρσενικών χοίρων είναι νομοθετικά επιβεβλημένος και πρέπει να διενεργείται προτού φτάσουν το Σωματικό Βάρος των 25kg. Σε αντίθετη περίπτωση, τα ζώα κατατάσσονται στην κατηγορία«σφάγια κάπρων» και διατίθενται σε χαμηλότερη τιμή. Αυτό, διότι το κρέας και ειδικότερα το λίπος των γουρουνιών και των κάπρων, μετά το μαγείρεμα, και κυρίως το βρασμό, αποδίδουν ιδιάζουσα ανεπιθύμητη στους καταναλωτές οσμή (οσμή κάπρου).
Η συγκεκριμένη οσμή έχει διπλή προέλευση:
α) Οφείλεται, κυρίως σε λιποδιαλυτούς μεταβολίτες της ανδροστενόλης και της ανδροστενόνης, οι οποίοι παράγονται στους όρχεις και αναδίδουν έντονη οσμή ούρων.
β) Οφείλεται, επίσης, στη συγκέντρωση στο λιπώδη ιστό σκατόλης που είναι το προϊόν της αποδόμησης της Θρυπτοφάνης στον εντερικό σωλήνα.Η σκατόλη στο μαγείρεμα του κρέατος αποδίδει έντονη οσμή κόπρου. Ο βαθμός παραγωγής και αποθήκευσης των ουσιών αυτών στο λιπώδη ιστό των αρσενικών χοίρων σχετίζεται με την ηλικία, τη γενετήσια ωριμότητα και το γενότυπό τους. Στα ώριμα ζώα η συμβολή των ορμονών στην εμφάνιση της «οσμής κάπρου» υπερέχει. Αντίθετα, στα ανώριμα γενετησίως ζώα υπερέχει η συμβολή της σκατόλης, η οποία και ανθίσταται στους διαφόρους τρόπους επεξεργασίας του κρέατος για την παρασκευή αλλαντικών.
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, τα τελευταία έτη, υπάρχει η τάση, όλο και περισσότερες χοιροτροφικές επιχειρήσεις να εφαρμόζουν την διαδικασία του ευνουχισμού στα προοριζόμενα για πάχυνση χοιρίδια, μετά τις απαιτήσεις των καταναλωτών για παραγωγή χοιρινού κρέατος με έλλειψη «οσμής κάπρου».Ο ευνουχισμός μπορεί να πραγματοποιηθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, από μικρά χοιρίδια έως ενήλικους αγριόχοιρους. Οι κάπροι και λιγότερο τα θηλυκά γουρούνια είναι στειρωμένοι συχνότερα, καθώς στα θηλυκά αυτό θεωρείται πλήρης κοιλιακή επέμβαση και η φροντίδα ενός τέτοιου ζώου είναι πολύ δύσκολη.Μετά τον ευνουχισμό, το σώμα του ζώου υφίσταται φυσιολογικές αλλαγές στο σώμα, ο μεταβολισμός αλλάζει, το ζώο τρώει πιο ενεργά και παίρνει βάρος γρήγορα, με ελάχιστο κόστος για τη διατροφή και τη διατήρησή του.
Ο ευνουχισμός των μικρών κάπρων πραγματοποιείται, ξεκινώντας από την ηλικία των δέκα ημερών και έως ότου απογαλακτιστούν από τη χοιρομητέρα. Ο πρώιμος ευνουχισμός των χοιριδίων ηλικίας 3-5 ημερών μπορεί να οδηγήσει σε αναπτυξιακές καθυστερήσεις και βραδύτερη αύξηση βάρους. Επομένως, τα χοιρίδια που έχουν φτάσει σε ηλικία δύο εβδομάδων ή μεγαλύτερα θεωρούνται ως η βέλτιστη ηλικία για ευνουχισμό, καθώς μπορούν να ανεχθούν πιο εύκολα τον πόνο και τη φλεγμονώδη περίοδο μετά τον ευνουχισμό.Οι ενήλικες κάπροι μπορούν επίσης να στειρωθούν, αλλά θα πρέπει να γίνει το νωρίτερο δύο μήνες μετά τον ευνουχισμό.Για τον ευνουχισμό μικρών ζώων χρησιμοποιούν ειδικό εξοπλισμό - μια μηχανή ευνουχισμού χοιριδίων, η οποία σταθεροποιεί το χοιρίδιο, το ακινητοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερο, το οποίο παρέχει πρόσβαση σε χειρουργική επέμβαση και δεν απαιτεί τη χρήση βοηθού.
Μέθοδοι ευνουχισμού
Οι μέθοδοι χωρίς αίμα περιλαμβάνουν χημικό ευνουχισμό με τη βοήθεια χημικών ουσιών ή ακτινοβολία ακτίνων Χ, στην οποία δεν υπάρχει παραβίαση της ακεραιότητας του δέρματος και άμεση διείσδυση στο σώμα του ζώου. Αυτή είναι μια μάλλον δαπανηρή μέθοδος, επομένως χρησιμοποιείται σε σπάνιες περιπτώσεις για πολύτιμες φυλές ζώων.
Με την αιματηρή μέθοδο, υπάρχει παραβίαση της ακεραιότητας του δέρματος και των ιστών που βρίσκονται κάτω από αυτήν, η οποία συνοδεύεται από αιμορραγία. Υπάρχουν δύο τρόποι - ανοιχτός και κλειστός.Τα μικρά γουρουνάκια ευνουχίζονται με ανοιχτό τρόπο με διάρρηξη στον όρχι ή με βρόχο ευνουχισμού και οι περισσότερους ενήλικες με διάτρηση.
Για τον ευνουχισμό απαιτούνται τα ακόλουθα εργαλεία:
Πορτοφόλια και βίδα ροζέτας.
Λαβίδα Telyatnikov.
Λαβίδα Burdizzo.
Λαβίδες Amosov.
Λαβίδα Zanda.
Emaskulator.
Μπορεί να γίνει με διαφορετικούς τρόπους:
Με ανοιχτό τρόπο.Με την ανοιχτή μέθοδο, το δέρμα κόβεται έτσι ώστε οι όρχεις να αφήνουν ελεύθερα το ράμμα.Στα χοιρίδια, ο σύνδεσμος των σπόρων διαχωρίζεται με τα χέρια και σε έναν ενήλικο κάπρο, πραγματοποιείται με ένα νυστέρι.Ένα νήμα, συνήθως μετάξι, εφαρμόζεται στο σχοινί του σπόρου, ενώ απομακρύνεται από τους ίδιους τους όρχεις και τους κόβει.
Με κλειστό τρόπο. Η κλειστή μέθοδος χρησιμοποιείται αποκλειστικά για ενήλικες χοίρους ή για χοιρίδια που πάσχουν από οποιαδήποτε ασθένεια, όπως κήλη. Η επέμβαση πραγματοποιείται 3,5 μήνες πριν από τη σφαγή. Συνήθως,χρησιμοποιείται αναισθησία,ανάλογα με την επιθετικότητα του ζώου και την κατάσταση. Το όνομα της ίδιας της μεθόδου μιλά από μόνο του, κλειστό - δηλαδή, δεν ανοίγει την κολπική μεμβράνη.
Ο ευνουχισμός μπορεί να προκαλέσει δύο τύπους επιπλοκών.
Πρώιμες επιπλοκές - εμφανίζονται μερικές ώρες μετά την επέμβαση και χαρακτηρίζονται από σημαντική απώλεια αίματος, πρόπτωση των εντέρων, ουροδόχο κύστη και κόλπο.
Αργές επιπλοκές - εμφανίζονται 24 ώρες μετά τη χειρουργική επέμβαση με τη μορφή φλεγμονής και πρήξιμο. Αυτό μπορεί να υποδηλώνει την εμφάνιση κολπίτιδας, φονικίτιδας, αποστημάτων,γάγγραινας και σήψης.
Αιμορραγία
Πρόπτωση του εντέρου.
Πρόπτωση της θήκης του κόλπου.
Οίδημα στις επιφάνειες του αναπαραγωγικού συστήματος.
Τεχνητή Σπερματέγχυση (Τ.Σ.) είναι διαδικασία συλλογής,διαχείρισης (εκτίμησης - αραίωσης - συντήρησης) και εναπόθεσης του σπέρματος στο θηλυκό γεννητικό σύστημα με τεχνητά μέσα (Mann, 1981).Αν και είναι γνωστή εδώ και 2000 χρόνια (Άραβες) και έχει δημοσιευθεί από τον 18ο αιώνα (Spallanzani), οι πρώτες προσπάθειες εφαρμογής της στους χοίρους έγιναν στη δεκαετία του ’30 στη Ρωσία (Milovanov) και αργότερα στην Ιαπωνία (Ito, 1948). Το 1956 ο Polge τυποποίησε την διαδικασία της Τ.Σ., η οποία βελτιώθηκε από τον Melrose (1968) φθάνοντας με κάποιες βελτιώσεις στη μορφή που εφαρμόζεται σήμερα σε ποσοστά επί του συνόλου των εκτροφών που υπερβαίνουν το 75% (Ολλανδία).
Η συλλογή σπέρματος κάπρου διαφέρει από των λοιπών αγροτικών ζώων στο ότι δεν χρησιμοποιείται τεχνητός κόλπος, καθώς ο κάπρος ως ζώο ενδοτραχηλικής έγχυσης και χρειάζεται πίεση στη βάλανο για να εκσπερματίσει. Η πιο διαδεδομένη μέθοδος συλλογής είναι αυτή της “κεκαλυμμένης χειρός”.Ο κάπρος είναι ικανός σε μια εκσπερμάτιση (150-500 κυβ. εκατ.) να δώσει ένα πλήθος 50-80 δισεκατομμυρίων σπερματοζωαρίων. Από αυτά, μόνο μερικές χιλιάδες είναι απαραίτητα για την γονιμοποίηση των 10-20 ωαρίων που θα εξελιχθούν σε έμβρυα. Έτσι οι άνθρωποι επεμβαίνουνε μειώνοντας τον αριθμό των σπερματοζωαρίων που θα εγχυθούν στη γουρούνα και αυτό να χρησιμοποιηθεί για την τεχνητή πλέον γονιμοποίηση περισσότερων θηλυκών.
Eγκυμοσύνη:
Η πλειοψηφία των χοιρομητέρων περνάνε σχεδόν όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σε ένα κιβώτιο κύησης, το οποίο είναι μόνο ελαφρώς μεγαλύτερο από το σώμα τους, καθιστώντας αδύνατο για αυτές να ξαπλώνουν άνετα ή ακόμα και να γυρίσουν.Τα κιβώτια κύησης χρησιμοποιούνται έτσι ώστε να μπορούν να τροφοδοτούνται μεμονωμένες χοιρομητέρες σε σχέση με τις ατομικές τους ανάγκες και να μειώνεται ο αντίκτυπος των επιθετικών συμπεριφορών που παρατηρούνται στην ομαδική στέγαση (δηλ. πολλές έγκυες χοιρομητέρες μαζί).Τα δάπεδα είναι σκληρά και πλακόστρωτα, με αποτέλεσμα τα πόδια και να τραυματίζονται και να αποκτούν ασθένειες στις αρθρώσεις.Οι σανίδες επιτρέπουν την πτώση της κοπριάς, αλλά αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αναπνευστική ασθένεια από υψηλά επίπεδα αμμωνίας.Η ακραία πλήξη από το στενό περιορισμό έχει ως αποτέλεσμα μη φυσιολογικές νευρωτικές συμπεριφορές,όπως επαναλαμβανόμενο δάγκωμα στις ράβδους του κιβωτίου ή μάσημα με άδειο στόμα.
Κιβώτιο γέννας :
Ο σχεδιασμός χωρίζει σκόπιμα τη μητέρα από τα μικρά της για να αποφευχθεί η σύνθλιψη, αλλά αυτό σημαίνει ότι η μητέρα δεν μπορεί να γυρίσει για να δει τα γουρουνάκια της αλλά μπορεί μόνο να σηκωθεί ή να ξαπλώσει.Στερείται την επαφή με τα μικρά της που είναι τόσο ζωτικής σημασίας ανάμεσα σε μια μητέρα τόσο στοργική όσο η γουρούνα.Τα γουρουνάκια αναγκάζονται να θηλάζουν τη μητέρα τους μέσα από τα κενά μεταξύ των ράβδων και λίγες μέρες αργότερα απομακρύνονται από τις μητέρες τους.Μετά από μια ζωή γεμάτη απόγνωση, απελπισία, πόνο και αλλεπάλληλες γέννες,όταν πια το σακατεμένο της σώμα δεν θα είναι ικανό να φέρνει στη ζωή άλλους απογόνους, θα σταλεί για σφαγή.
Κόψιμο των δοντιών:
Σύντομα μετά τη γέννησή τους, τα δόντια των γουρουνιών κόβονται.Ο σκοπός της αποκοπής των δοντιών είναι να μειωθούν οι τραυματισμοί που προκαλούνται μεταξύ τους και στη μητέρα τους όπως τα φροντίζει.Οι χοιρομητέρες δεν έχουν πάντα αρκετό γάλα για να τροφοδοτήσουν όλα τα γουρουνάκια τους, ειδικά αν έχουν πολλά μωρά.Αυτό μπορεί να συμβεί εάν η χοιρομητέρα έχει περισσότερα μωρά από ότι μπορεί να φροντίσει,εάν έχει κακή υγεία ή εάν για κάποιο λόγο τρώει πολύ λίγο φαγητό.Για να διασφαλιστεί ότι τουλάχιστον ορισμένα από τα γουρουνάκια επιβιώνουν, ο ισχυρότερος λαμβάνει προνομιακή μεταχείριση.Τα μωρά που βρίσκονται στο μπροστινό μέρος του σώματος της χοιρομητέρας παίρνουν το περισσότερο γάλα.Τα μωρά προς το πίσω μέρος του σώματος παίρνουν λιγότερο γάλα. Τα γουρούνια γεννιούνται με αιχμηρά δόντια για να πολεμούν για τις καλύτερες θηλές. Μόλις ένα γουρούνι έχει κατοχυρώσει την ιδιοκτησία μιας θηλής, αυτός ή αυτή θα το υπερασπιστεί σθεναρά.
Κόψιμο αυτιών
Δεδομένου ότι τα ζώα δεν θεωρούνται τίποτα περισσότερο από περιουσία(τίποτα περισσότερο από ακίνητα), ταυτίζονται με αριθμούς και το αυτί είναι ένα είδος συστήματος αρίθμησης για την οργάνωσή τους.Η ετικέτα του αυτιού βοηθά στην ταυτοποίηση ενός γουρουνιού και δείχνει ποιο είναι, δίνοντας σε κάθε γουρούνι έναν μοναδικό αριθμό ταυτότητας. Οι εγκοπές τοποθετούνται σε μία από τις πέντε θέσεις στο δεξί αυτί του - για να δείξουν τον αριθμό του - και σε μία από τις τρεις θέσεις στο αριστερό αυτί - για να δείξουν τον ατομικό αριθμό του.Ένα τριγωνικό εργαλείο χρησιμοποιείται παρόμοια με μια συσκευή που τρυπάει, για να κάνει τις εγκοπές χωρίς αναισθησία.Η βιομηχανία αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την εγκοπή επειδή ήταν πιο βολικό γι 'αυτούς σε σύγκριση με τη χρήση ατομικών ετικετών που χρησιμοποιούνται με τα βοοειδή.
Κόψιμο ουράς
Περιλαμβάνει την αποκοπή της ουράς των γουρουνιών και γίνεται τόσο για τα αρσενικά όσο και για τα θηλυκά όταν το γουρούνι είναι νεαρό. Η αποκόλληση της ουράς πραγματοποιείται για να μειώνει το δάγκωμα της (το ένα δαγκώνει την ουρά του άλλου) και τον κανιβαλισμό στα γουρούνια όταν τρελαίνονται από την κράτηση στις βιομηχανίες.
Δακτύλιοι Μύτης
Οι δακτύλιοι της μύτης τοποθετούνται σε χοίρους για τον έλεγχο μιας συμπεριφοράς που ονομάζεται "ριζοβολία". Αυτό συμβαίνει όταν ένας χοίρος χρησιμοποιεί το ισχυρό ρύγχος του για να σκάψει μέσα στη βρωμιά καθώς αναζητά τρόφιμα ή άλλες υπόγειες ουσίες που τον ενδιαφέρουν όπως θα έκανε στη φύση.Έτσι μπορούν να καταστρέψουν μεγάλες εκτάσεις γης σε λίγο χρόνο και να αφαιρούν προστατευτικά εμπόδια ριζώνοντας κοντά στις άκρες των περιβλημάτων τους,ξεριζώνοντας τους φράκτες και αυτό είναι κάτι που βιομηχανία δεν το θέλει.Εάν ένας χοίρος προσπαθεί να σκάψει ενώ φοράει ένα δακτύλιο μύτης, ο δακτύλιος θα σπρώξει στο δέρμα του και θα προκαλέσει πόνο εμποδίζοντας τον χοίρο και συνεπώς σταματάει.
Μεταφορά
Δεν υπάρχουν νόμοι που να ρυθμίζουν τη διάρκεια της μεταφοράς, ή την παροχή τροφής και νερού για τα ζώα που μεταφέρονται στα σφαγεία.Στην Ελλάδα το 70% περίπου του κρέατος από γουρούνια εισάγεται από χώρες όπως η Ισπανία, η Ολλανδία και η Ιταλία. Οι οδηγίες που υπάρχουν φυσικά δεν επαρκούν και εννοείται πως ποτέ δεν τηρούνται. Τα γουρούνια συνήθως αντιστέκονται και δεν θέλουν να μπουν στα φορτηγά.Οι εργαζόμενοι τότε χρησιμοποιούν συσκευές που παράγουν ηλεκτρικές εκκενώσεις, κλωτσιές και άγριο ξύλο, ώστε να τα αναγκάσουν να μπουν σε αυτά.
Αναισθητοποίηση ελεγχόμενης ατμόσφαιρας (CAS):
Σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, χρησιμοποιείται θάλαμος αερίου CO2 για την αναισθητοποίηση των γουρουνιών προτού σχίσουν τους λαιμούς τους. Αυτό τεχνικά ονομάζεται «αναισθητοποίηση ελεγχόμενης ατμόσφαιρας» ή CAS και καταγράφηκε για πρώτη φορά στο βίντεο από τους παραγωγούς του ντοκιμαντέρ, Lucent, στα σφαγεία της Αυστραλίας. Αυτοί οι θάλαμοι αερίων βασίζονται σε μερικές σοβαρές παρανοήσεις. Συγκεκριμένα προτείνεται ότι, όπως μπορεί να αναμένεται με το μονοξείδιο του άνθρακα, τα γουρούνια κοιμούνται ήπια, χωρίς να γνωρίζουν τι συμβαίνει. Με το διοξείδιο του άνθρακα, ωστόσο, είναι το τελείως αντίθετο - οι χοίροι χάνουν τη συνείδηση μέσω της αγωνιώδους ασφυξίας.
Προκειμένου να συγκεντρωθεί το υλικό, ένας ακτιβιστής έπρεπε να ανέβει κάτω στο θάλαμο φορώντας μια δεξαμενή οξυγόνου για να τοποθετήσει κρυφές κάμερες.Κατέγραψε τα μάτια τους να καίγονται, γεγονός που οδήγησε στην ανακάλυψη,ότι όταν το διοξείδιο του άνθρακα αντιδρά με υγρά ή βλεννογόνους μεμβράνες (όπως τα μάτια, τα ρουθούνια, τα ιγμόρια, το λαιμό και τους πνεύμονες) σχηματίζει ανθρακικό οξύ. Με τους πνεύμονές τους γεμάτους αέριο πρώτους, τα γουρούνια καίγονται από μέσα προς τα έξω.Η μέθοδος αυτή θεωρείται η «πιο ανθρώπινη» από όλες τις μεθόδους αναισθησίας, παρόλο που, όπως δείχνει το βίντεο, τα γουρούνια βασανίζονται ουρλιάζουν και υποφέρουν για τουλάχιστον 30 δευτερόλεπτα έως ένα λεπτό πριν λιποθυμήσουν.
Θανάτωση
Ο μεγαλύτερος αριθμός παχυνόμενων χοίρων οδηγούνται στο σφαγείο σε μια ηλικία 150-170 ημερών και σε σωματικό βάρος 90-120kg.
Στάδιο 1: Το πρώτο στάδιο περιλαμβάνει την αναισθητοποίηση τους.Αυτή γίνεται είτε με ηλεκτροσόκ στο κεφάλι του γουρουνιού, το οποίο μετά πέφτει κάτω και παθαίνει κάτι σαν επιληπτική κρίση, είτε μέσα σε θάλαμο αερίων στον οποίον ουρλιάζουν και υποφέρουν για περίπου 40 δεύτερα.Επειδή όμως η παραγωγή είναι μεγάλη και μέσα σε μία μέρα σφάζονται εκατοντάδες ζώα, αυτό έχει ως αποτέλεσμα η αναισθητοποίηση πολλές φορές να ΜΗΝ γίνεται σωστά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το ζώο διατηρεί τις αισθήσεις του και είναι έτοιμο να βιώσει ό,τι θα ακολουθήσει.
Στάδιο 2: Το δεύτερο στάδιο περιλαμβάνει τη σφαγή του ζώου. Μετά το πρώτο στάδιο της αναισθητοποίησης, το οποίο δεν πέτυχε απαραίτητα, ο εργαζόμενος θα κρεμάσει το γουρούνι σε ένα τσιγκέλι από το πόδι του και το οποίο τσιγκέλι θα το μεταφέρει (σαν κινούμενος διάδρομος), στον επόμενο εργαζόμενο.Εκεί θα μπει οριστικό τέλος στις ήδη μηδαμινές ελπίδες τους για επιβίωση,καθώς ο λαιμός τους Θα κοπεί και το αίμα θα αρχίσει να ρέει έξω από το σώμα του
Στάδιο 3: Τα περισσότερα γουρούνια ξεψυχούν στο δεύτερο στάδιο,αλλά όχι όμως όλα. Μερικά δεν έχουν προλάβει ακόμη να πεθάνουν, καθώς ο θάνατος από αιμορραγία μπορεί να διαρκέσει αρκετά λεπτά.Οπότε, τα πιο άτυχα γουρούνια θα βιώσουν και το τρίτο και τελικό στάδιο του θανάτου τους: Το βράσιμο!Το κινούμενο τσιγκέλι θα τα μεταφέρει πάνω από μία τεράστια δεξαμενή με νερό που βράζει και θα τα βουτήξει µέσα προκειμένου να τους αφαιρέσει όσες τρίχες μπορεί να διαθέτουν πάνω τους.
Ένα τυπικό σφαγείο σκοτώνει τόσα πολλά γουρουνάκια ανά ώρα, ώστε καθίσταται αδύνατη η σωστή αναισθητοποίηση τους και μετά τη σφαγή τους σε ένα μεγάλο ποσοστό, φτάνουν ζωντανά και με πλήρεις αισθήσεις στις δεξαμενές με το καυτό νερό, που χρησιμεύουν για να μαλακώσει το δέρμα και να φύγουν οι τρίχες. Παίρνει αρκετά λεπτά να ξεψυχήσουν,μισοσφαγμένα μέσα στο βραστό νερό κ ενώ αγωνίζονται να βγουν.
Εκτροφή Γουρουνιών | Ελλάδα 2019
Γνωρίζεις σε τι συνθήκες εκτρέφονται τα Γουρούνια στην Ελλάδα? Πολύ θα έλεγαν, όχι τα βίντεο δεν είναι από την Ελλάδα, είναι από το εξωτερικό. Εκεί, οι άνθρωποι, συμπεριφέρονται απαίσια στα Ζώα. '' Αυτά δεν γίνονται εδώ ''.
Βίντεο που πιστοποιεί τι ακριβώς συμβαίνει στις φάρμες της Ελλάδας.
Περιβάλλον
Η βιομηχανική εκτροφή γουρουνιών παράγει κάθε χρόνο μια θάλασσα από απόβλητα που μολύνει νερά,βουνά,ατμόσφαιρα και φυσικά, ανθρώπους.Η κτηνοτροφική παραγωγή είναι μία από τις βασικές ανθρωπογενείς δραστηριότητες όπου μπορεί να μειωθεί το περιβαλλοντικό φόρτο.Ο κτηνοτροφικός τομέας καταλαμβάνει το 30% της γήινης επιφάνειας (Steinfeld, 2006) και το 75% αυτής της χρήσης γης συνδέεται με την κτηνοτροφία (Cassidy et al., 2013).
Η κοπριά προκαλεί διαφορετικά είδη ρύπανσης και άλλα περιβαλλοντικά προβλήματα.
Ρύπανση Αέρια θερμοκηπίου Σύμφωνα με έρευνα του FAO, η ζωική κοπριά είναι υπεύθυνη για το 37% των ανθρωπογενών εκπομπών μεθανίου. Επιπλέον, το 65% των εκπομπών οξειδίου του αζώτου και το 64% των εκπομπών αμμωνίας προκαλούνται από κοπριά ζωικής γεωργίας. Αυτές οι εκπομπές δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα λόγω της υπερθέρμανσης του πλανήτη και άλλων προβλημάτων που σχετίζονται με το κλίμα που προκαλούν αλλά και για πολυάριθμα περιβαλλοντικά προβλήματα.Για παράδειγμα,οι εκπομπές αμμωνίας αποτελούν σημαντική αιτία όξινης βροχής και κατά συνέπεια συμβάλλουν σημαντικά στην οξίνιση των οικοσυστημάτων.Επιπλέον,αυτά τα αέρια μπορούν επίσης να προκαλέσουν προβλήματα υγείας για άτομα που εργάζονται στη γεωργία των ζώων ή που ζουν κοντά σε μεγάλης κλίμακας αγροκτήματα.Η παραγωγή χοιρινού κρέατος, το κρέας που καταναλώνεται περισσότερο παγκοσμίως, εκτιμάται ότι εκπέμπει 668 εκατομμύρια τόνους ισοδυνάμου CO2 αερίων του θερμοκηπίου κάθε χρόνο.Μεταξύ των διαφόρων συστημάτων παραγωγής που περιλαμβάνουν τη βιομηχανία χοίρων, η εντατική παραγωγή με βάση τα σιτηρά θεωρείται ευρέως ως ο μεγαλύτερος ρυπαίνων του περιβάλλοντος, και ως εκ τούτου είναι επιτακτική ανάγκη να αναπτυχθούν εναλλακτικά συστήματα που μπορούν να παρέχουν τη σωστή ισορροπία μεταξύ βιωσιμότητας και επισιτιστικής ασφάλειας.
Μόλυνση του εδάφους Με τη χρήση κοπριάς ως λίπασμα ή με την απόρριψη κοπριάς σε άδειες ποσότητες γης, το χώμα δεν απορροφά μόνο χρήσιμα θρεπτικά συστατικά.Το χώμα μολύνεται επίσης από επιβλαβείς χημικές ουσίες και η ισορροπία των διαφόρων θρεπτικών ουσιών μπορεί να διαταραχθεί σοβαρά.Για παράδειγμα, η λίπανση του εδάφους με ζωική κοπριά συχνά οδηγεί σε πλεόνασμα αζώτου και φωσφορικών.Το άζωτο από την ζωική κοπριά δεν απορροφάται από τα φυτά πολύ καλά σε σύγκριση με το άζωτο που προέρχεται από χημικό λίπασμα, πράγμα που σημαίνει ότι αφήνεται πολύ περισσότερο άζωτο στο έδαφος ή καταλήγει σε υδάτινους πόρους.
Επιπλέον,σε πολλά μέρη προκαλούνται σοβαρά προβλήματα επειδή χρησιμοποιείται πολύ ζωική κοπριά για να γονιμοποιήσει ένα κομμάτι γης σε μια προσπάθεια να απαλλαγούνε από την πλεονάζουσα κοπριά.Αυτό έχει ως αποτέλεσμα εκατομμύρια τόνους αζώτου από την κοπριά να καταλήγουν σε ποτάμια και φύση, να διαταράσσουν την ισορροπία θρεπτικών συστατικών και να βλάπτουν σοβαρά τα οικοσυστήματα. Οι υψηλές δόσεις ορισμένων θρεπτικών συστατικών μπορούν να προκαλέσουν μικρότερη γονιμότητα στο έδαφος.
Άλλες ουσίες στην ζωική κοπριά που αποτελούν απειλή για το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία.
Τα παράσιτα, οι ιοί και άλλα παθογόνα βακτήρια είναι κοινά στην κοπριά και μπορούν να αποτελέσουν απειλή για την ανθρώπινη υγεία, ειδικά όταν καταλήγουν σε υδάτινες οδούς. Επιπλέον,μέρος των φαρμάκων και των αντιβιοτικών εκκρίνονται επίσης από τα ζώα.
Περίπου το 40 έως 90 τοις εκατό των αντιβιοτικών εκκρίνονται και καταλήγουν σε κοπριά. Χρησιμοποιώντας αυτή την κοπριά ως λίπασμα, τα αντιβιοτικά δεν απορροφώνται μόνο από τα φυτά (συμπεριλαμβανομένων των λαχανικών που τρώμε στη συνέχεια), αλλά τα αντιβιοτικά επίσης εξαπλώνονται σε όλη τη φύση και τον κόσμο γύρω μας, αυξάνοντας την πιθανότητα βακτηρίων ανθεκτικών στα αντιβιοτικά.Επίσης,ρυπαίνει τις πλωτές οδούς, γεγονός που αποτελεί μεγάλο πρόβλημα σε χώρες όπου το πόσιμο νερό δεν φιλτράρεται και καθαρίζεται πολύ καλά. Βαρέα μέταλλα προστίθενται συχνά σε ζωοτροφές σε μικρές ποσότητες για να τους βοηθήσουν να αναπτυχθούν ταχύτερα. Ένα μεγάλο μέρος αυτών των βαρέων μετάλλων εκκρίνεται ξανά και καταλήγει στο περιβάλλον μέσω ζωικής κοπριάς.
Επειδή η κοπριά περιέχει υψηλές συγκεντρώσεις αζώτου και φωσφορικών αλάτων, οι συγκεντρώσεις αυτών των θρεπτικών ουσιών είναι επίσης υψηλές σε νερό που έχει μολυνθεί με κοπριά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ευτροφισμό.Αυτό σημαίνει ότι οι υψηλές συγκεντρώσεις του ιδιαίτερα αζώτου προκαλούν ακραία ανάπτυξη των φυκιών, γεγονός που με τη σειρά του επιδεινώνει την ποιότητα του νερού, καθιστώντας πιο δύσκολο για τα ψάρια και τα άλλα ζώα να ζουν σε αυτό το περιβάλλον.Αυτό μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε ύδατα σχεδόν εξ ολοκλήρου χωρίς ζωικής και φυτικής ζωής.Άλλες επιβλαβείς ουσίες, όπως τα αντιβιοτικά,καταλήγουν επίσης στο νερό.
Όλα αυτά οδηγούν σε μείωση της βιοποικιλότητας,τόσο στο νερό όσο και στις γύρω περιοχές.Η υποβάθμιση της ποιότητας του νερού είναι επίσης ανησυχητική για τη δική μας παροχή γλυκού νερού.Από τις εκατοντάδες περιοχές που χρησιμοποιούνται για την εκχύλιση γλυκού νερού, σε 89 από αυτές έχουν ανακαλυφθεί τα τελευταία χρόνια υψηλές συγκεντρώσεις κοπριάς. Αυτές οι συγκεντρώσεις είναι πολύ υψηλότερες από αυτές που επιτρέπονται από το νόμο,το κόστος για να γίνει αυτό το νερό ασφαλές αρκετά αυξάνεται σημαντικά.
Πηγές
https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:32009R1099&from=LV
https://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2010:212E:0326:0346:EL:PDF
https://www.e-nomothesia.gr/kat-sfageia/pd-327-1996.html