Υποχρεωτική Στείρωση ή DNA TEST. Τι αλλάζει απο 1/3/22 για τα ζώα Συντροφιάς.

Τα νούμερα του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων συντροφιάς στην Ελλάδα είναι αποκαρδιωτικά. Χιλιάδες ζώα ταλαιπωρούνται, κακοποιούνται, πεθαίνουν ή θανατώνονται καθημερινά, ενώ το μεγαλύτερο μέρος της φροντίδας των αδέσποτων ζώων το επωμίζονται εθελοντικά οι φιλόζωοι. Δυστυχώς, η χώρα μας βρίσκεται στη χειρότερη θέση της Ευρώπης. Το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε για να σώσουμε τις γάτες και τους σκύλους από όλα τα δεινά και τον θάνατο που προκαλεί ο υπερπληθυσμός τους είναι να τα στειρώσουμε. Η στείρωση μπορεί να αποτρέψει τη γέννηση χιλιάδων ζώων, μόνο για να υποφέρουν και να αγωνιστούν για να επιβιώσουν στους δρόμους, να κακοποιηθούν από σκληρούς ή αμελείς ανθρώπους ή να υποστούν ευθανασία σε καταφύγια ζώων λόγω έλλειψης ενός στοργικού σπιτιού.

Μόνο ένα θηλυκό σκυλί και οι απόγονοί του μπορούν να παράγουν 67.000 κουτάβια σε μόλις έξι χρόνια. Σε επτά χρόνια, μια θηλυκή γάτα και οι απόγονοί της μπορούν να παράγουν 370.000 γατάκια!

Άρθρο 5 Υποχρεώσεις ιδιοκτήτη δεσποζόμενου ζώου συντροφιάς

Ο ιδιοκτήτης δεσποζόμενου ζώου συντροφιάς υποχρεούται:

(α) Με την επιφύλαξη της παρ. 2 του άρθρου 6, να στειρώσει το δεσποζόμενο ζώο συντροφιάς του, εφόσον είναι σκύλος ή γάτα, εντός έξι (6) μηνών από την απόκτησή του εφόσον το ζώο είναι άνω του ενός (1) έτους. Σε περίπτωση απόκτησης ζώου κάτω του ενός (1) έτους, η στείρωση λαμβάνει χώρα μέσα στους έξι (6) πρώτους μήνες από τη συμπλήρωση του πρώτου (1ου) έτους. H προθεσμία των προηγούμενων εδαφίων μπορεί να διαφοροποιείται ανάλογα με τη φυλή του ζώου και άλλα ειδικά χαρακτηριστικά του, μετά από εμπεριστατωμένη γνωμάτευση κτηνιάτρου. Κατ’ εξαίρεση, η στείρωση δεν είναι υποχρεωτική για υπερήλικα και ασθενή ζώα μετά από εμπεριστατωμένη γνωμάτευση κτηνιάτρου.

Σε περίπτωση που ο ιδιοκτήτης ζώου δεν στειρώσει το ζώο συντροφιάς του, επιβάλλεται το πρόστιμο 1000 ευρώ και χορηγείται στον ιδιοκτήτη τρίμηνη προθεσμία για να προβεί στη στείρωση. Σε περίπτωση που και αυτή η προθεσμία παρέλθει άπρακτη, επιβάλλεται εκ νέου το πρόστιμο.

(β) Να σημάνει και να καταγράψει το ζώο του στο Εθνικό Μητρώο Ζώων Συντροφιάς, εφόσον αυτό είναι σκύλος ή γάτα, πριν το ζώο εγκαταλείψει τον τόπο γέννησής του και οπωσδήποτε εντός προθεσμίας δύο (2) μηνών από τη γέννηση αυτού και σε κάθε άλλη περίπτωση απόκτησης, εντός της προθεσμίας της παρ. 12 του άρθρου 4 (γ) Να τηρεί τις προθεσμίες της παρ. 12 του άρθρου 4 για την ενημέρωση του Εθνικού Μητρώου Ζώων Συντροφιάς σε κάθε περίπτωση που υπάρχει ανάγκη καταχώρισης ή μεταβολής στοιχείων που αφορούν τον ίδιο ή το ζώο συντροφιάς του, εφόσον αυτό είναι σκύλος ή γάτα.

Να τονιστεί ότι είναι υποχρεωτική η ηλεκτρονική σήμανση κάθε σκύλου και γάτας, η καταχώρισή τους στο ΕΜΖΣ, όπως και η καταχώριση κάθε μεταβολής. Δηλαδή, ο ιδιοκτήτης ή ο ανάδοχος του ζώου συντροφιάς (σκύλου ή γάτας) είναι υποχρεωμένος να ενημερώνει τον κτηνίατρο ή τον αρμόδιο υπάλληλο του δήμου, για τη μεταβολή των στοιχείων που έχουν καταχωρισθεί στο ΕΜΖΣ, και αφορούν είτε τον ίδιο (όπως ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο, αριθμό ταυτότητας ή διαβατηρίου ή άλλου ισοδύναμου δημοσίου εγγράφου) είτε το ζώο συντροφιάς, το αργότερο εντός προθεσμίας 10 εργασίμων ημερών από τη μεταβολή.

Με το νόμο 4830/2021, η διαχείριση των αδέσποτων από τους Δήμους – μια αρμοδιότητα στην οποία ήταν ήδη αδύνατον να ανταποκριθούν ικανοποιητικά- έγινε ένα άλυτο πρόβλημα. Οι Δήμοι πρέπει να περισυλλέγουν, να περιθάλπουν άρρωστα, γέρικα και τραυματισμένα, να στειρώνουν, να φιλοξενούν, να φροντίζουν κουτάβια και γατάκια, να σιτίζουν, να καταγράφουν, να καταχωρούν σε μητρώα, να ελέγχουν τα αμέτρητα αδέσποτα αλλά και τα δεσποζόμενα, να κάνουν καμπάνιες ενημέρωσης και όλα αυτά χωρίς μέσα, χωρίς προσωπικό και χωρίς πόρους.

Είναι γνωστό ότι τα κυνοκομεία δεν αποτελούν λύση όσα ζώα και αν κλειστούν σε αυτά, αφού διαρκώς εγκαταλείπονται και γεννιούνται νέα αδέσποτα. Είναι πανάκριβες εγκαταστάσεις και εξίσου ακριβή είναι και η λειτουργία τους που απαιτεί προσωπικό και πόρους που δεν έχουν οι Δήμοι. Σε όσους Δήμους έχουν δημιουργηθεί κυνοκομεία αυτά μετατρέπονται σε κολαστήρια που στοιβάζονται ζώα ,ενώ ο αριθμός των αδέσποτων παραμένει ίδιος.

Αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι να μειωθεί δραστικά ο αριθμός των αδέσποτων και για να γίνει αυτό χρειάζονται συνεχείς, στοχευμένες και εντατικές στειρώσεις αδέσποτων και δεσποζόμενων (των κατηγοριών που αναφέρονται στον 4830/21 άρθρο 10, παρ. 5,περ.γ) και συνεπώς δημοτικά κτηνιατρεία- κλινικές με μικρούς χώρους προσωρινής φιλοξενίας, για αποθεραπεία, ολιγοήμερη παραμονή χαμένων ζώων για να αναζητηθεί ο κηδεμόνας, φιλοξενία μικρών προς αναζήτηση αναδόχων ή κηδεμόνων κλπ.

Η στείρωση έχει αποδειχθεί σταθερά ότι έχει οφέλη για την υγεία, συμπεριλαμβανομένων της μείωσης του κινδύνου πυομήτρας και όγκου του μαστού, καθώς και αυξημένου κινδύνου ρήξης κρανιακού χιαστού συνδέσμου, αρκετών μορφών καρκίνου και παχυσαρκίας και στα δύο φύλα. Άλλες επιπτώσεις στην υγεία ποικίλλουν σημαντικά μεταξύ φυλής και φύλου.

• Η δράση των ορμονών στα αστείρωτα ζώα οδηγεί σε νοητική και σωματική κακοδιαθεσία και επηρεάζει αρνητικά τη συμπεριφορά του ζώου (αφού πρόκειται για συσσωρευμένους ανικανοποίητους οίστρους).

• Μείωση οριοθέτησης του χώρου με ούρα.

• Μείωση των τάσεων φυγής προς ανεύρεση θηλυκού.

• Πρόληψη ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης με κάποιο αδέσποτο μη στειρωμένο θηλυκό, με αυτό τον τρόπο συμβάλλουμε στο πρόβλημα των αδέσποτων ζώων.

Δικαιώματα των Ζώων.

Πολλοί άνθρωποι απολαμβάνουν τη συντροφιά γατών και σκύλων, που εξημερώθηκαν πριν από χιλιάδες χρόνια. Με την πάροδο του χρόνου, οι άνθρωποι χειραγωγησαν την εκτροφή ζώων για να παράγουν ορισμένα φυσικά χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμα τις διαφορετικές ράτσες γατών και σκύλων που γνωρίζουμε σήμερα. Αλλά η εξημέρωση, έβγαλε αυτά τα ζώα από το φυσικό τους περιβάλλον και η αναπαραγωγή τους δεν ελέγχεται πλέον από αρπακτικά ή ενδιαιτήματα. Το αποτέλεσμα είναι μια κρίση υπερπληθυσμού που μπορεί να ελεγχθεί μόνο μέσω εκτεταμένης στείρωσης.

Τί όμως λένε οι θεωρίες φιλοσοφίας για τα δικαιώματα των ζώων;

Βασική αρχή της θεωρίας του καταργητισμού του Francione είναι να μην αντιμετωπίζονται τα ζώα ως ιδιοκτησία των ανθρώπων αλλά ως άτομα και γι’ αυτό υποστηρίζει ότι θα πρέπει να σταματήσει η χρήση των ζώων σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας, άρα και η αναπαραγωγή τους ως κατοικιδίων.Ο ίδιος έχει δηλώσει όπως για παράδειγμα τους φοράμε λουρί, τα μεταφέρουμε με αυτοκίνητα ή τα πηγαίνουμε στον κτηνίατρο, ακόμη και αν τα ζώα δεν το επιθυμούν, τα υποβάλλουμε και σε στείρωση επειδή έχουμε υποχρέωση απέναντι σε αυτά, καθώς τα ίδια δεν μπορούν να φροντίσουν μόνα τους τον εαυτό τους και τους απογόνους τους.

Ο Steven Best, ο οποίος υποστηρίζει τον καταργητισμό του Francione και έχει δηλώσει ότι:

σε έναν ιδανικό κόσμο οι γάτες και οι σκύλοι δεν θα ζούσαν ως κατοικίδιά μας, αλλά «άγρια» στη φύση. Μέχρι τότε, όμως, το ηθικό πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι να σώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα αδέσποτα ζώα, υιοθετώντας τα και παρέχοντάς τους ένα ασφαλές σπίτι ή καταφύγιο. Με την στείρωση η παραβίαση των δικαιωμάτων των ζώων δικαιολογείται όπως όταν πηγαίνουμε τα παιδιά μας στο γιατρό χωρίς τη θέλησή τους ή όταν τα «πιέζουμε» να πάνε στο σχολείο η να φάνε υγιεινά.

Αλλά αυτή η ώρα δεν είναι τώρα, το πραγματικό ηθικό πρόβλημα είναι να σώσουμε και να δώσουμε στοργικά σπίτια σε όσο το δυνατόν περισσότερους που διαφορετικά θα πέθαιναν στους δρόμους ή σε ένα «καταφύγιο», και μόνο κάποιος που δεν έχει αγάπη για τα ζώα μπορεί να απορρίψει τους καταπληκτικούς δεσμούς αγάπης ανθρώπων με γάτες και σκύλους (και άλλα ζώα) Είναι όμορφο, όχι αξιοθρήνητο, και οι γάτες μου είναι η μεγαλύτερη χαρά στη ζωή μου και ξέρω ότι είμαι στη ζωή τους.

Το να πας ένα άρρωστο παιδί σε έναν γιατρό, που δεν θέλει να πάει, ή να το «αναγκάσεις» να πάει σχολείο ή να τρώει υγιεινά λαχανικά όταν θέλει καραμέλα, είναι εξίσου «παραβίαση» της θέλησης, των δικαιωμάτων και της άγριας φύσης του. ... δεν είναι πάντα τεκμήριο να προσποιούμαστε ή να γνωρίζουμε πραγματικά τι είναι καλύτερο για τα ζώα, και το s/n και η υιοθεσία για αμέτρητα εκατομμύρια ζώα που θα πέθαιναν και δεν θα είχαν ποτέ σπίτι ή όνομα διαφορετικά δεν είναι καταπίεση ή σπισισμός. Μερικοί άνθρωποι, ωστόσο, επιμένουν σε καθαρά δογματικά ιδανικά εντελώς σε αντίθεση με τις τραγικές πραγματικότητες.

Προσβλέποντας στο μέλλον, εναπόκειται σε ακτιβιστές και μελετητές για τα δικαιώματα των ζώων να επικεντρωθούν στην απάντηση πρακτικών ερωτήσεων σχετικά με το πώς μπορούμε να παρέχουμε αρκετά διαφορετικές λύσεις που σχετίζονται με την αναπαραγωγή. Το καθήκον της φροντίδας θα συνεχίσει να απαιτεί, πρώτον και κύριον, προσοχή στις ακμάζουσες ανάγκες των ζώων συντρόφων μας, όχι ως μεμονωμένα άτομα ή ως παθητικοί αποδέκτες φροντίδας, αλλά ως δυναμικοί συμμετέχοντες σε μια ποικιλία σχέσεων.